Wednesday, April 11, 2007

Η πράσινη μύγα

Γνωρίζοντας την καλλιτεχνική φύση των αναγνωστών του μπλόγκ τούτου, παραθέτω σήμερα ένα μικρό απόσπασμα (το αγαπημένο μου), από το “Άξιον Εστί” του μοναδικού ποιητή και αιδοιολάτρη, Οδυσσέα Ελύτη.

Άξιον εστί το κάμα που κλωσάει
στο γιοφύρι από κάτω τα ωραία κοτρόνια
τα σκατά των παιδιών με την πράσινη μύγα
Ένα πέλαγος βράζοντας και δίχως τέλος

8 κουτουράδες:

Pastaflora said...

οδυσσέας ελύτης ή ποιητής φανφάρας; ιδού η απορία!

Anonymous said...

Κι όμως! Ελύτης!!!

Anonymous said...

Εμένα μ΄άρεσε!!!
(welcome back)

mujahedin said...

Κάπου διάβασα ότι τους στίχους, τους εμπνεύστηκε κατά την διάρκεια κάποιων διακοπών του και ενώ πήγε πίσω από ένα θάμνο για να κάνει την ανάγκη του… Δεν ήταν ο πρώτος που πήγαινε πίσω από αυτόν το θάμνο λοιπόν…

Καλώς σας βρήκα…

Pastaflora said...

άβυσσος η ψυχή του ποιητή τελικά.
δεν μπορώ να πω ότι με συναρπάζουν οι στίχοι αυτοί. κάθε άλλο μάλιστα. ήσυχο ήσυχο το ποταμάκι, κυλούσε το γαλάζιο του νεράκι κτλ κτλ

Pastaflora said...

σόρι, αργοκυλούσε το γαλάζιο του νεράκι (καταραμένο Αλτσχάιμερ!)

mujahedin said...

Νομίζω οτι απλά του αξίζει ο σεβασμός μας. Ήταν ποιό εναλλακτικός απο οσο μας είχαν πεί

Unknown said...

Τι μαλακίες λέει ρε σε ψυχιατρείο θα το έγραψε!!😂😂😂😂