Thursday, May 31, 2007

Μια καλοκαιρινή εσπέρα..







Κάποτε, πολύ παλιά, και όταν ήμουν ακόμα μαθητούδι του δημοτικού, ένιωσα για πρώτη φορά την έλξη εκείνη για το αντίθετο φίλο που κάνει την ραχοκοκαλιά σου να ανατριχιάζει και το στομάχι σου να γυρίζει σαν πλυντήριο. Τι πιο φυσιολογικό θα μου πείτε. Σωστά! Για ένα 8χρονο παιδί όμως, το όλο σκηνικό φάνταζε ανεξήγητο. Μέρες και νύχτες έσπαγα το κεφάλι μου και αναρωτιόμουν, γιατί να μου αρέσει αυτό κοριτσάκι τόσο που να μην έχω διάθεση να παίξω ποδόσφαιρο με τα άλλα παιδιά της γειτονιάς, ούτε να περηφανευτώ που πρώτος συμπλήρωσα το άλμπουμ της πανίνι για το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα του 1986, ούτε καν (απίστευτο) να δείρω τον Πίπη. Έσπαγα και ξανάσπαγα το κεφάλι μου και απάντηση δεν έβρισκα. ‘Ένα απόγευμα καβάλησα το ποδηλατάκι μου και βρέθηκα να περιφέρομαι σαν την άδικη κατάρα. Και έκανα πετάλι όλο και πιο γρήγορα. Και επιτάχυνα. Και επιτάχυνα και άλλο. Και έτρεχα σαν τον διάολο (ή τουλάχιστον έτσι πίστευα). Και σε μια μαγική στιγμή έδωσα μια δυνατή πεταλιά και τράβηξα προς τα πάνω το τιμόνι. Η σπουδαιότερη σούζα της ζωής μου μόλις είχε ξεκινήσει.. Μία-δύο-τρείς-..-δέκα-..είκοσι-…-εικοσιτρείς πεταλιές σούζας είχα γράψει και αν δεν βρισκόταν μπροστά μου εκείνος ο καταραμένος φράχτης, ακόμα σούζα θα έκανα.. Προσγείωσα το θρυλικό Atala και σχεδόν εκστασιασμένος ξάπλωσα στο χαλίκι.. Μια γιαγιά πέρασε δίπλα και σταυροκοπήθηκε «αν σπάσετε τα μούτρα σας, θα κλαίτε. Κάτσε να το πω στη μαμά σου». Δεν με ένοιαζε. Είχε συμβεί κάτι το μαγικό, το ακατανόητο εκείνο το απόγευμα. Έμεινα ξαπλωμένος εκεί μέχρι που νύχτωσε για τα καλά και κοιτούσα τον ουρανό. Τα μυστήρια της ζωής μου είχαν αυξηθεί ή μειωθεί κατά ένα. Εξαρτάται από την οπτική γωνία που θα το εξέταζε κανείς. Έπρεπε να αναρωτηθώ για την μαγική δύναμη που έκανε ένα κωλοποδήλατο να στέκεται για κάμποσα λεπτά στην μία ρόδα, ή μήπως έπρεπε απλά να σκεφτώ ότι υπάρχουν πράγματα που ποτέ δεν θα κατανοήσουμε και έτσι να μηδένιζα αυτομάτως το εγκεφαλικό μου κοντέρ και όλα τα παράδοξα που το βασάνιζαν; Μπλιπ-μπλιπ-μπλιπ.. Control-Alt-Delete.. Δεν χρειαζόμουν καμία εξήγηση. Ήμουν τόσο ευτυχισμένος εκείνο το βράδυ από το κατόρθωμα μου, που καμία σκέψη δεν ήταν ικανή να με μπλοκάρει.

Επέστρεψα στο τόπο του εγκλήματος την επομένη. Οι συνθήκες ήταν όμοιες και φαινομενικά ιδανικές για επανάληψη του ρεκόρ. Ποτέ όμως δεν κατάφερα να πείσω τους φίλους που είχα κουβαλήσει μαζί, ότι πριν από 24 ώρες είχε συμβεί αυτό που τους περιέγραφα. Έκανα με το ζόρι 10 πεταλιές και μετά, κάτω.. Το μεμέντουμ είχε χαθεί για πάντα!

Συνέχισα να προσπαθώ μόνος μου για αρκετές μέρες. Το πάλεψα, το ξαναπάλεψα.. Μάταια.. Έπρεπε απλά να αποδεχθώ ότι μερικά πράγματα συμβαίνουν απλά για να προσθέτουν επιπλέον βαβούρα στην ταραχή μας ή συμβαίνουν ώστε με έναν ομοιοπαθητικό τρόπο να εκμηδενίζουν την υπάρχουσα.. Ακόμα βέβαια δεν έχω καταλήξει ως προς το τι από τα δύο συμβαίνει. Είπαμε. Εξαρτάται πάντα από την οπτική γωνία…

Υστερόγραφον: Πολλοί μπορεί να βρουν αστείο το μέγεθος του ρεκόρ, αλλά για ένα παιδί 8 χρονών με ένα αρχαίο και βαρύτατο ποδήλατο, αυτό τότε φαίνοταν σπουδαιότερο και από χατ-τρικ του Καλλιτζάκη σε τελικό παγκοσμίου κυπέλλου.

24 κουτουράδες:

Anonymous said...

Καλήν εσπέρα άρχοντα,
πρώτα απ' όλα να γκρινιάξω, φίλη νούμερο τρία? ΤΡΙΑ???
Ποια άλλη γελάει με τα αστεία σου ρε ρεμάλι? Ποια άλλη σε κοιτάζει στα μάτια κι ανέχεται τα σταγονίδια που αβίαστα και αβασάνιστα προσγειώνονται στο πρόσωπό μου ενώ μιλάς?

Τέλος πάντων, επειδή έχω πιει πράσινο τσάι και είμαι ήρεμος άνθρωπος, να σου πω, καλή η σούζα, έχω φάει αποβολή για τέτοια, μπήκε ο καθηγητής και λέει, σήμερα όποιος μιλήσει θα βγει έξω με απουσία σας θέλω όλους σούζα, κάνω εγώ τον ήχο της σούζας και κατά λάθος το κάθισμα αποκτά επικίνδυνη κλίση, πέφτω κάτω με το κεφάλι, γελάει η τάξη, γελάω εγώ, έξω μου λέει ο υστερικός και ντουγρού στο γραφείο του διευθυντή, πλατιάζω ναι. Σκάω.

Για το κοριτσάκι και το στομάχι που παίρνει τις στροφές του πλυντηρίου δεν άκουσα κάτι, δηλαδή πιο πάνω βάζεις το bmx σου από τον πρώτο σου έρωτα?

Ψιτ, στις σούζες σε είχα, μιλάμε ήμουν ΤΟ αγοροκόριτσο, τώρα πως έχω γίνει τόσο κότα δεν ξέρω.

Ουφ, και να σκεφτείς πως βαριέμαι ,τι έγραψα η μπλόγκερ? (τρομάρα μου)

mujahedin said...

"Γυναίκα με όραμα" θα έπρεπε να αντιληφθείς ότι η αρίθμηση έχει καθαρά συμβολικό χαρακτήρα συν του ότι το 3 ως αριθμός έχει μια μαγική-μυστικιστική υπόσταση σύμφωνα με το αρχαίο αριθμητήριο τον Ίνκας!
Επίσης αν ήσουν γυναίκα με όραμα δεν θα μιλούσες με έναν πρωτόγονο Κρομανιόν σαν αυτόν που περιέγραψες.. ΧΑ!

Τρίτον. Μην τα βάζεις με την σούζα μου! Ήταν, είναι και θα είναι το καμάρι της πρώτης νιότης μου!

Στο κοριτσάκι με τις στροφές του πλυντηρίου την έπεσα μετά από σχεδόν 10 χρόνια! Τζίφος η δουλειά. Κακό τάιμινγκ υποθέτω!!!! Η ποδηλατάρα μου όμως ήταν πάντα το καμάρι μου και ήμουν πιο γρήγορος και από τον άνεμο! Φφφφφσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσ….. Μόνο αυτό άκουγες όταν περνούσα!

sportgay said...

Α ρε τρελέ τι μου θύμισες. Μπάλα - ποδήλατο - πανίνι. Δεν χώραγε τίποτα άλλο. Και όταν βαριόσουν να βαρυαναστενάζεις για τα κοριτσάκια που ερωτευόσουν σαν τρελός, ξύπναγες και πάλι σε αυτά τα τρία γύρναγες. Είχα και γώ γύρω στα 8 μου, αυτή την στιγμή της απέραντης ολοκλήρωσης που περιέγραψες. Και μάλιστα δύο φορές. Η πρώτη ήταν όταν όλοι οι άνθρωποι γύρω μου, απελπισμένοι, με έπεισαν πως το 11, προφέρεται έντεκα ή ένδεκα και όχι δεκαένα. Ήταν η πρώτη φορά που εντάχθηκα στο κοινωνικό σύνολο. Μετά από 3 χρόνια, ήρθε και η σειρά του δεκαδύο (12). Η δεύτερη ήταν όταν χοροπήδαγα πάνω σε έναν εγκαταλελημένο καναπέ σε μιά αλάνα. Ξαφνικά ακούγεται ένα "σκκκκκρρρρρατσ" και τρυπάει το κάλυμα. Τι να δώ! Ήταν γεμάτο τσόντες! ΑΘΗΝΑ ΛΑΣ ΒΕΓΚΑΣ - ΣΟΦΕΡΑΚΙ - ΡΑΤΑΤΑ! Τι τζόκερ και μαλακίες μετά... Καλπάζουσα φυματίωση απ'το πολύ παίξιμο! Συγκινήθηκα!

Anonymous said...

πωπω... και τί να πεις και για τη μετάβαση από το bmx στο mountain bike. Από τ' αλώνια στα σαλόνια...

Sousou Delatroba said...

Αγαπητέ Ιμπραήμ,

Δε βλέπω να έχετε αλλάξει και πολύ από την τρυφερά ηλικία των 8.
Το ποδήλατό σας το έχετε και τώρα απλώς είναι πλέον μηχανοκίνητο,
τον Πίπη τον αντικαταστήσατε με άλλους πιο ενδιαφέροντας στόχους,
εξακολουθείτε να δέρνετε κόσμο αλλά εκτός από κλωτσιές ξηγιέστε και καμιά μολότοφ.

Βεβαίως, από αμούστακο αγόρι με σημαδεμένο γόνατο μετατραπήκατε σε αξούριστο γκοτζίλα. Το έπαθαν και τα υπόλοιπα αγοράκια, δεν το 'πα για να σας θίξω.

Φοφίκο τρώγατε;
Σουσού

mujahedin said...

@sportgay: Αυτές είναι οι στιγμές που θα θυμόμαστε για πάντα.. Εμείς κάπου είχαμε ανακαλύψει μια μεγάλη συλλογή από το θρυλικό "Διάβασε με". Σχεδόν κάθε δεύτερο απόγευμα μαζεύονταν η συμμορία του "χρυσού μονοπατιού" για λογοτεχνική ανάγνωση.. Μια θείτσα μας ανακάλυψε και γίναμε ρόμπα σε ολόκληρο το χωριό! Τι μου θύμησες τώρα!

@nebula in caelo: Σε φάση mountain bike δυστυχώς δεν πέρασα ποτέ, αν και ήταν μεγάλο όνειρο.. Ιτς ε πίτι!

@Madame Sousou: Ειλικρινά, σεμνά και ταπεινά το παραδέχομαι. Ε ναι λοιπόν! Δεν έχω αλλάξει! Και αν έχω ένα μικρό μυστικό να αποκαλύψω για τους άντρες είναι ότι κανείς μας δεν αλλάζει στα αλήθεια. Ποτέ! Απλά κάποιοι δεν θέλουν να το παραδεχτούν ή έχουν πειστεί ότι μόνο αν κρύβουν την αλήθεια και κάνουν τους ώριμους, θα φαίνονται γοητευτικοί..
Το τελευταίο δίκυκλο που οδήγησα πάντως ήταν το μπι-εμ-εξάκι μου. Την τελευταία δεκαετία προτιμώ την πολυχρηστικότητα των τετράτροχων.
Όσο για τον Πίπη, ακόμα του τραβάω κανένα χαστουκάκι όταν βρίσκεται στο διάβα μου.

Τέλος, ναι! Είμαι ένα αμούστακο παιδάκι εγκλωβισμένο στο σώμα ενός αξούριστου γκοτζίλα..

Δεν έτρωγα φοφίκο. Τι διάολο είναι το Φοφίκο;; Υπήρξα λάτρης του Τόνγκο και της τρελής πατούσας. Ενίοτε κερνούσα και τις συμμαθήτριες ένα σπρώξε-γλύψε και απολάμβανα το θέαμα..

Αυτά
Ίμπο

Anonymous said...

Πάμε μια κοντρίτσα?
Με σούζες?

Έλα, λέγε, είσαι?
Μίλα, λοιπόν!

mujahedin said...

Αφού το ξέρεις! Πάντα στην διάθεση σας!!

Anonymous said...

Και κολιές, ε?

(έτσι δεν γράφεται? - πάντως στις κωλιές σ' έχω)

mujahedin said...

Το τραβάς τώρα!!! Ξέρεις ότι "κίνδυνος" είναι το μεσαίο μου όνομα!

Anonymous said...

Έλα ρε! Τόση ώρα νόμιζα ότι μιλάω με τον Μουτζαχεντίν Χαβούζα.

Πωπω, μπέρδεμα, ας συστηθούμε από την αρχή:

Αργυρένια Θάνατος.

Χάρηκα.

Anonymous said...

χόκι ντόκι!

Anonymous said...

Σου έστειλα, το πήρες;

Ποτέ δεν αφήνουν μία κιουρία να περιμένουν.

Γιούφτο.

mujahedin said...

λατρεία μου εσύ!

Pastaflora said...

μεσιέ, νομίζω ότι γνωρίζετε το Νόμο του Μέρφυ, ο οποίος στην περίπτωσή σας λέει ότι "όσα ρεκόρ κι αν κάνεις στις σούζες θα τα κάνεις μόνος σου και όταν πας να τα επαναλάβεις μπροστά σε άλλους θα φας ξεφτιλίκι".
ελπίζω η ιστορία αυτή να μην επηρέασε τον ευαίσθητο παιδικό ψυχισμό σας, αν και τώρα που το σκέφτομαι...

mujahedin said...

Όντως με επηρέασε.. Με έχεις δει ποτέ να προσπαθώ να κάνω σούζες;;;

Από την άλλη επηρέασε και θετικά. Αντιλήφθηκα μια νέα κοσμοθεωρία. Ουδέν κακόν αμιγές καλού και τούμπαλιν..

Bitch Girl said...

γμτ εγώ ποδήλατο έμαθα στα 25 με ένα mongoose (δε θέλω σχόλια κάλιο αργά...)και οι σαβούρες που έφαγα δε μου έμαθαν τπτ, μάλλον κουσούρι μου άφησαν (κουνήθηκε το κουκούτσι μέσα στο κεφάλι μου) 23 πεταλιές ε; !!!

mujahedin said...

"the mongoose fly" λένε οι Fumanchu.. Βάση αυτού, δεν προβληματίζεσαι που δεν έκανες σούζα με ένα ποδήλατο που θα μπορούσε να πετάξει;;;

Bitch Girl said...

ποιός είπε ότι δεν πέταξα; αεροπλανικές ήταν οι σαβούρες μου χε

mujahedin said...

"Αν δεν πέσεις δεν θα μάθεις.. "
Χανς φον Μπράουν

veloz said...

ti glykia istoria.. pragmatika.. ti diabasa kai koitaksa to simadi sto gonato mou, apo tote pou prospathousa na mathw.. poso peisma xwraei se ena mikro kefalaki...

mujahedin said...

Hola veloz! que pasa?
Λοιπόν, νομίζω ότι ένα σημάδι κάπου στο γόνατο το κουβαλάω και εγώ. Παρόλα αυτά η ιστορία μου δεν ήταν γλυκιά. Ήταν μια πολύ σκληρή και σκοτεινή ιστορία! (λέμε τώρα)

Sousou Delatroba said...

Αγαπητέ Σουζαχεντήν,

Χαίρομαι που βάλατε τις βοηθητικές στο δίκυκλό σας. Είναι πιο ασφαλές.

Την 'πολυχρηστικότητα' που διακρίνει τα τετράτροχα μη μου την αναφέρετε διότι ποτέ δεν ξέρετε πόσο πολυχρηστικά μπορούν να γίνουν τα ποδήλατα αν τους αφαιρεθεί η σέλα. Ρωτήστε τη Ρουσλάνα. Αυτή ξέρει.

Το 'σπρώξε-γλείψε' κάποια από τα κορίτσια στο ιδιωτικό που πήγαινα το ονόμαζαν 'ειδική δίαιτα με βάση την πρωτεΐνη'. Κοινωνικώς, ήτο πιο εύηχο.

Τη Σούζη την Αυθόρμητη και την Νταίζη την Φάλλου τις έχετε μήπως ακουστά;
Σουσού

mujahedin said...

Σεβαστή η γνώμη σας Μανδάμ Σουσού, μα το πρόβλημα με τα δίτροχα είναι ότι δεν έχουν πίσω κάθισμα. Βεβαίως φαντάζομαι ότι θα υπάρχει και κάποιας μορφής "μηχανάτο", μα θαρρώ ότι το μεγαλύτερο αντβάντατζ τους, έχει να κάνει με την αυξημένη ευκολία που παρουσιάζουν στην εύρεση συνεπιβάτη.

Τη Σούζη την Αυθόρμητη και την Νταίζη την Φάλλου, νομίζω, ότι τις έχω υπόψιν μου! Κυκλοφορούν βέβαια και με άλλα ονόματα (χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Κλάρκ Κέντ), αλλά γενικά είναι αρκετά αναγνωρίσιμες. Νομίζω ότι οι Limp Bizkit έχουν γρατζουνίσει κάτι και για του λόγου τους. "I did it all for the nookie, so you can take the cookie (!) and stick it in your pussy"..
Δεν κατάλαβα βέβαια που κολλάει το μπισκότο σε όλα αυτά, αλλά κάτι υποπτεύομαι. Αυτό θα είναι το μικρό μου μυστικό για τα επόμενα 50 χρόνια.

Σας γλυκοφιλώ, τώρα που έχω ξουρίστει ελαφρώς και δεν θα πάθετε αλλεργία.