Θα 'ρθει η ώρα σου

Τον τελευταίο καιρό, όσο και αν το έψαξα, δεν βρήκα κάτι πραγματικά ενδιαφέρον που να μου συνέβη. Φυσικά αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι ούτε εγώ είμαι ενδιαφέρον άνθρωπος έτσι και αλλιώς. Η δυσκολότερη αποστολή που ανέλαβα τις τελευταίες μέρες ήταν να σκοτώσω ένα κουνούπι πού είχε παρεισφρήσει στο δωμάτιο μου και με είχε γαμήσει στο τσίμπημα. Προσπάθησα να το παγιδεύσω με δεκάδες τρόπους. Έριξα φως σε συγκεκριμένα σημεία και το περίμενα με την παντόφλα στο χέρι. Μάταια. Ήταν αρκετά έξυπνο. Μόλις έσβηνα το φως άκουγα τα προκλητικά του βουίσματα γύρω από το κεφάλι μου. Μόλις άνοιγα και πάλι το φως απομακρύνονταν. Ήταν σίγουρα μεγάλη πρόκληση να το στείλω στην κόλαση μια για πάντα. Προτίμησα τελικά να κοιμηθώ. Το πρωί ξύπνησα με φαγούρα σε ολόκληρο το κορμί μου. Το κουνούπι είχε κερδίσει αυτή τη μάχη και εγώ είχα κερδίσει ένα καινούριο κατοικίδιο. Το σχέδιο μάχης μου τώρα είναι το εξής: Θα το αφήνω να με τσιμπάει για ολόκληρο το καλοκαίρι. Ίσως να του δώσω και όνομα. Περί τον Αύγουστο θα έχει γίνει τόσο παχύ που θα έχει χάσει την ευκινησία του. Τότε θα είναι η στιγμή να το κατατροπώσω. Ίσως να το βασανίσω κι όλας για όλο αυτό το αίμα που θα μου έχει ρουφήξει μέχρι τότε. Σκέφτομαι να του βγάλω τα φτερά, να του φορέσω κολάρο και λουρί και να το βγάζω βόλτα κάθε απόγευμα. Αρκετά εκκεντρική εκδίκηση θαρρώ. Το άλλο είναι να το κλείσω σε ένα βαζάκι παρέα με καναδυό πλειμομπίλ και να το παρατηρώ όταν θα προσπαθεί να τσιμπήσει τα πλαστικά ανθρωπάκια. Εκδίκηση τρίτη και καλύτερη: Το σκοτώνω εδώ και τώρα το μπάσταρδο.