-Κι όταν τελειώσει ο πόλεμος, με τι θα έχουμε να ασχολούμαστε;
-Θα κόβουμε βόλτες αδιάφοροι! Καλό δεν ακούγεται;
-Δεν ξέρω… Δεν το έχω ζήσει ποτέ. Είναι καλό;
-Δεν έχω ιδέα. Ούτε εγώ το έχω ζήσει.
-Καλά. Δε πάμε να «φάμε» μερικούς τώρα;
-Φύγαμε... Αν δε μας φάνε εκείνοι πρώτοι...
-Θα κόβουμε βόλτες αδιάφοροι! Καλό δεν ακούγεται;
-Δεν ξέρω… Δεν το έχω ζήσει ποτέ. Είναι καλό;
-Δεν έχω ιδέα. Ούτε εγώ το έχω ζήσει.
-Καλά. Δε πάμε να «φάμε» μερικούς τώρα;
-Φύγαμε... Αν δε μας φάνε εκείνοι πρώτοι...
7 κουτουράδες:
Γιατί έχω την εντύπωση οτί αυτό λαμβάνει χώρα καθημερινά και εκτός στρατοπέδου,όχι με αληθινά όπλα, αλλά με τα άλλα τα πιο ισχυρά;
Σωστά παρατηρήσατε αγαπητή μου. Ποιος μίλησε για στρατόπεδο και αληθινά όπλα άλλωστε;
Ο πολεμος των δυο φιλων?
Αυτός σίγουρα!(Των δύο φίλων)...
Άσε που εκεί δεν έχει ούτε λευκές σημαίες, ούτε ανακωχές. Τίποτα.
Άστο καλύτερα. Θα παίξω με τα στρατιωτάκια μου..
Χμμμμ...Εμένα μου ήρθε στο μυαλό ο ανταγωνισμός που υπάρχει παντού και το ότι οι άνθρωποι δε διστάζουν να καταστρέψουν τον άλλο για να αναρριχηθούν οι ίδιοι...
Ακόμα μια εύστοχη παρατήρηση.. Γενικότερα, ο πόλεμος μένετε παντού. Ντοντ γιου θινκ σοου;
Αι ντου, δε τρουθ ιζ.
Post a Comment