την κοπανάω

Έλεγα πριν φύγω για τις θερινές μου διακοπές να άφηνα ένα μήνυμα μίσους αλλά οι μέρες πέρασαν και δεν πρόλαβα να το γράψω. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαι θυμωμένος με όλους εκείνους τους σκατόμυαλους ανεγκέφαλους φαφλατάδες, με την φιλοσοφία ναζί που επιμελώς κρύβουν κάτω από το ποστ-μόντερν νεοτρέντι πολίτικαλ κορέκτ περίβλημα τους. Εξακολουθώ και τους σιχαίνομαι ακριβώς όσο τους σιχαινόμουν από την ημέρα που γεννήθηκα. Για την ώρα όμως αφήνω την τιμωρία τους στα χέρια του Όντιν και αποσύρομαι στο ντεμί-ερημικό νησί που θεωρώ ως τρίτη πατρίδα μου (μετά το Αμπου-Νταμπί και τη Γλασκώβη). Παίρνω το τσαντίρι μου και το μίσος μου, φτύνω στη μάπα του William Grim, παίρνω και μια ντάνα καλού οργισμένου μέταλ και χάνομαι μέσα σε ένα σύννεφο καπνού και σκόνης, ξαμολώντας τα 100 άτια μου με μανία πάνω σε καυτή άσφαλτο και σκονισμένους δρόμους.. Για τα υπόλοιπα θα μιλήσω στο μέλλον...


Εις το επανιδείν...