Εντάξει! Το ξέρω. Δε γράφω πολύ συχνά τελευταία..
Συμπαθάτε με όμως! Συμπάθα με Γιακούμη. Συμπάθα με και εσύ Μαριγώ. Θα εμφανιζόμουν πιο συχνά αν δεν είχε ξετυλιχτεί σαν κουβάρι μπροστά στα μάτια μου ένα μεσημέρι, ο μυστικός κώδικας που ήταν χαραγμένος στα πλακάκια του μπάνιου μου.. Δεν μπορώ να σας αποκαλύψω περισσότερα σχετικά με αυτό. Δεν θα μπορούσατε να καταλάβετε άλλωστε. Πιθανώς γιατί αν κοιτούσατε τα ίδια πλακάκια, κάποιος εντελώς διαφορετικός κώδικας μπορεί να αποκαλύπτονταν στον καθένα από εσάς..
Η τρύπα στο πάτωμα: Κάθε μέρα κοιτούσα μέσα από την τρύπα στο πάτωμα μου. Επειδή όμως μένω στο ισόγειο, έτσι και αλλιώς δεν υπήρχε τίποτα για να δω.. Κάποια στιγμή αποφάσισα αντί να κοιτάξω, να ακούσω, και έβαλα το αυτί μου. Και άκουσα. Και μετά μίλησα εγώ. Και πήρα απάντηση. Και ξαναμίλησα. Και αυτό συνεχίστηκε για μέρες. Μετά φοβήθηκα ότι τρελάθηκα, και σταμάτησα να συζητάω με την "φωνή". Ύστερα από χρόνια αποφάσισα να ξαναρχίσω τις επαφές, αλλά ντράπηκα να το κάνω. Και δεν το κανα. Ελπίζω να μην μου κρατάει κακία.
Το κτήνος: Ανεβαίνοντας προς την ιπποκράτειο πολιτεία, υπάρχει μια λίμνη στην οποία κατοικεί το αρχαίο κτήνος. Κάποιοι λένε πως είναι απόγονος Βρύυλ. Κάποιοι άλλοι μιλούν για εμφανείς ομοιότητες με τον Καραγκούνη. Όπως και να χει, το τέρας στέκεται εκεί, αγέρωχο, και περιμένει να παλέψει μαζί σου και να σε στείλει την κόλαση. Εγώ το συνάντησα τις προάλλες, για δεύτερη φορά στη ζωή μου, και την γλίτωσα φτηνά και πάλι. "Καριόλη, δεν τα φάγα τα ψωμιά μου ακόμα" φώναξα, καθώς έτρεχα ιδρωμένος να γλιτώσω το τομάρι μου..
Απαραίτητη διευκρίνηση: Όχι, δεν αποφάσισα να ξεκινήσω τα ναρκωτικά! Αυτά τα αφήνω για τους αληθινά ξενέρωτους..
Συμπαθάτε με όμως! Συμπάθα με Γιακούμη. Συμπάθα με και εσύ Μαριγώ. Θα εμφανιζόμουν πιο συχνά αν δεν είχε ξετυλιχτεί σαν κουβάρι μπροστά στα μάτια μου ένα μεσημέρι, ο μυστικός κώδικας που ήταν χαραγμένος στα πλακάκια του μπάνιου μου.. Δεν μπορώ να σας αποκαλύψω περισσότερα σχετικά με αυτό. Δεν θα μπορούσατε να καταλάβετε άλλωστε. Πιθανώς γιατί αν κοιτούσατε τα ίδια πλακάκια, κάποιος εντελώς διαφορετικός κώδικας μπορεί να αποκαλύπτονταν στον καθένα από εσάς..
Η τρύπα στο πάτωμα: Κάθε μέρα κοιτούσα μέσα από την τρύπα στο πάτωμα μου. Επειδή όμως μένω στο ισόγειο, έτσι και αλλιώς δεν υπήρχε τίποτα για να δω.. Κάποια στιγμή αποφάσισα αντί να κοιτάξω, να ακούσω, και έβαλα το αυτί μου. Και άκουσα. Και μετά μίλησα εγώ. Και πήρα απάντηση. Και ξαναμίλησα. Και αυτό συνεχίστηκε για μέρες. Μετά φοβήθηκα ότι τρελάθηκα, και σταμάτησα να συζητάω με την "φωνή". Ύστερα από χρόνια αποφάσισα να ξαναρχίσω τις επαφές, αλλά ντράπηκα να το κάνω. Και δεν το κανα. Ελπίζω να μην μου κρατάει κακία.
Το κτήνος: Ανεβαίνοντας προς την ιπποκράτειο πολιτεία, υπάρχει μια λίμνη στην οποία κατοικεί το αρχαίο κτήνος. Κάποιοι λένε πως είναι απόγονος Βρύυλ. Κάποιοι άλλοι μιλούν για εμφανείς ομοιότητες με τον Καραγκούνη. Όπως και να χει, το τέρας στέκεται εκεί, αγέρωχο, και περιμένει να παλέψει μαζί σου και να σε στείλει την κόλαση. Εγώ το συνάντησα τις προάλλες, για δεύτερη φορά στη ζωή μου, και την γλίτωσα φτηνά και πάλι. "Καριόλη, δεν τα φάγα τα ψωμιά μου ακόμα" φώναξα, καθώς έτρεχα ιδρωμένος να γλιτώσω το τομάρι μου..
Απαραίτητη διευκρίνηση: Όχι, δεν αποφάσισα να ξεκινήσω τα ναρκωτικά! Αυτά τα αφήνω για τους αληθινά ξενέρωτους..
16 κουτουράδες:
Κανα ψυχοφαρμακακι ψιλοκαταπιες, ελα, πεστα στη θεια Λη....
Το εχουμε ριξει ολοι στην τρελη μου φαινεται :)
Βρε Lee μου, είναι απλά τα πράγματα. Περιέγραψα τον λόγο της απουσίας μου που δεν ήταν άλλος από μια μάχη με ένα προϊστορικό τέρας, ένα ίγκο τριπ που θα έπρεπε να κάνω για να το αντιμετωπίσω, αλλά και μια γραφική παράσταση που κατέγραψε τα γεγονότα..
Απλά πράγματα, τι να λέμε τώρα...
welcome back Γιωτόπουλε,
σχετικά με τα πλακάκια του μπάνιου ρε γαμώτο.. ποτέ δεν κατάλαβα γιατί όλες οι εσωτερικές αναζητήσεις και οι βαθειές ενδοσκοπήσεις και οι αληθινά μεγάλες ιδέες και εμπνεύσεις πάντα ξεκινούν απο τη χέστρα, απο το μπάνιο και απο την παρατήρηση των πλακακίων...
αν μπορείς να με διαφωτίσεις θα ήμουν ευγνώμων
καμπούμ στη μούρη σου.
Τινκ.
Αν εχεις φαντασια για πεταμα περνα απο τη γειτονια μου ή της Καρυατιδας, εχουμε ενα στορυ σε εξελιξη
Tink μου, πραγματικά δεν ξέρω!
Είναι και αυτό ένα από τα μυστήρια του κόσμου μας, όπως οι πυραμίδες, οι κρεμαστοί κήποι της βαβυλώνας, οι κάθετες ραγάδες στο κούτελο του Πάγκαλου, τα δύο δεξιά πόδια του Λουκά Βύντρα, η μάσκα του Ζορό, το στριγκάκι της κυράς Κλοκλό και πολλά πολλά ακόμα.. Πραγματικά δεν ξέρω!
Καμπούμ στα μούτρα σου, αναιδέστατη!
Αγαπητέ κύριε Ίμπο,
Πάλι καλά που επιστρέψατε οικειοθελώς αλλιώς θα κατέφευγα σε ιδιαιτέρως ποταπές διαδικασίες τις οποίες και δεν θα διατυπώσω προκειμένου να μην μου κλαπεί το κοπυράητ.
Λοιπόν, κάποια φορά μιας και λέτε για πλακάκια μπάνιου και είδη υγιεινής, ήμουν στην Ηγγλετέρα στους βασιλικούς λουτροκαμπινέδες του Μπάκινχαμ αν έχετε ακουστά. Ξαφνικά, μια λαμπίτσα άναψε πάνω από το κεφάλι μου ένεκα ιδέας. "Πέηπερ", ανεφώνησα! "Πέηπερ". "Γκίβ με σαμ πέηπερ πληζ". Ανοίγει η πόρτα και ένα κουλό προβάλλει κρατώντας ένα κωλόχαρτο.
Με αυτό θέλω να σας πω πως κατανοώ τους μυστικούς κώδικες του μπιντέ. Ενίοτε δε ορισμένες φλασιές που τρώμε να μην είναι και τόσο -πώς να το πω αριστοκρατικά- για χέσιμο,
Σουσού
μπουρλοτιέρη μου, είμαι σίγουρη ότι ο δρακονιανός στόλος και η στοά Χονγκ σου στέλνουν κωδικοποιημένα μηνύματα τα οποία είναι κρυπτογραφημένα στο Harpic block της τουαλέτας. Μην πανικοβάλλεσαι! Είσαι ο εκλεκτός!
Αγαπητή Μανδάμ Σουσού Δελατρόμβα,
Επέστρεψα.. Ναι! Επέστρεψα!
Επέστρεψα, διότι, ως ηλεκτρικό σαλάχι, με μαγνητίσατε…
Επέστρεψα, διότι άκουσα το χτύπημα των πλήκτρων από τα πολύτιμα σας δάκτυλά, σαν μελωδία του Σοπέν, που με καλούσε να χορέψω ένα βαλς μαζί σας.
Επέστρεψα διότι με απειλούσατε…
Αγαπητή Pastaflora, υπάρχουν αρκετές ενδείξεις ότι είμαι ο “εκλεκτός”, αλλά αυτός είναι ένας χαρακτηρισμός ο οποίος θα ταίριαζε περισσότερο στον Bryan των Monty Pythons, παρά σε εμένα.. Η ακόλουθη ιστορία αποτελεί ένδειξη, όχι όμως και απόδειξη. Check it out:
Χθές το απόγευμα κοιμήθηκα ‘λίγο’ παραπάνω (από τις 5.00 μέχρι τις 10.15) Ξύπνησα με την ψυχή στο στόμα και άνοιξα την τιβι για να διαπιστώνω ότι ο γαύρος, ήδη έχανε 1-0. Έφαγα & ντύθηκα με απόλυτη χαλαρότητα και μετά ξεκίνησα για το μπαρ εκείνο όπου και είχα ραντεβού με την παρέα μου για να δούμε τον αγώνα.. Μπήκα στο «κατάστημα» περί το 70ο λεπτό και αντιμετώπισα την χλεύη της ομήγυρης:
-"Ήρθες για τον επόμενο αγώνα;"
-"Όχι! Ήρθα για να πάρω την νίκη"
Στο επόμενο λεπτό ο Ολυμπιακός ισοφάρισε… Την συνέχεια, την γνωρίζουν ακόμα και οι πέτρες…
Ένδειξη; Ναι! Απόδειξη; Όχι! Είμαι ο εκλεκτός; Δεν νομίζω!
Τι νομίζω; Ότι είδα όλα και όλα 25 λεπτά αγώνα, τα οποία έτυχε να είναι και τα καλύτερα 25λεπτα που έχω δει από ελληνική ομάδα, εκτός έδρας, έβερ.. Συμπέρασμα; Υπήρξα κωλόφαρδος!
Εμένα πάντως το περιστατικό με την τρύπα αλλού με πάει!
"Πολύ φίλος μου!"
Εσύ, "πολύ φίλε μου", είσαι διεστραμμένος, διεφθαρμένος, ακόλαστος και έκλυτος χαρακτήρας και πρέσβης του Πουνανιστάν, για αυτό και ακούς τρύπα και φαντάζεσαι πουνάνι! Λαμόγιο!
Φίλε μου εσύ μίλησες για πουνάνι! Εγώ είχα στο μυαλό μου το γκολφ! Έεεεεετσι!
"Πολύ φίλος μου!"
Εσυ εισαι λοιπον η αιτια που εκεινο το αλησμονητο τεταρτιάτικο βραδυ κερδισαμε τον ιωνικο ν.φ. στο χατμπολ στα τελευταια λεπτα?
Σε ευχαριστω εστω και ετεροχρονισμενα.
καλη βδομαδα :)
Κανενα νεο? Και παλιο δηλαδη, δεν μας πειραζει, αρκει να γραψεις! :D
Jizous.... zis iz ntangerous.. post #14!!!
zis iz Iboooooo (Επιστρέφω σύντομα με συγκλονιστικό ποστ που θα σας προκαλέσει ρίγη συγκίνησης και ηδονής...)
το κτήνος γυρνοβολάει και στην πεύκη, την άνω.
Κώδικας ντα Βενέτη, σα να λεμε...
Post a Comment