Monday, June 2, 2008

Απορώ...

Ήμουν χθες μέσα στον ηλεκτρικό και όρθια δίπλα μου, στέκονταν κοπελίτσα γύρω στα 15-16, η οποία μιλούσε στο κινητό:
"Έλα ρε.. Θα βγούμε με τους κάγκουρες σήμερα. Ναι ρε! με αυτούς...
Χθες, είχαμε βγει με εκείνον τον ποζερά.. Ναι. Το ποζερά ρε. Ξέρεις. Από εκείνους που έχουν μαλλί σαν εμάς, αλλά δε φοράνε μάρκες..."

Αυτά ήταν τα όσα σοφά άκουσα και δυστυχώς κατέβηκε στην Καλλιθέα η κοπέλα, παίρνοντας μαζί της τόσο το μαλλί της όσο και τα επώνυμα ρούχα της!

Επιστρέφοντας στα όσα είπε, παρατήρησα ότι οι προσδιορισμοί που χρησιμοποίησε, "Κάγκουρας" και "Ποζεράς", δεν ήταν υποτιμητικοί, μα περισσότερο διευκρινιστικοί.. Αυτό που δε κατάλαβα, και θα ήθελα την βοήθεια σας για την κατανόηση του, είναι σε ποια κατηγορία άνηκε εκείνη. Μόνο χαρακτηριστικό που θυμάμαι είναι ότι ήταν αδύνατη και ασχημομούρα, με μαλλί φουσκωτό μπροστά, λες και της το είχαν φουσκώσει σε βουλκανιζατέρ!
Μπορώ να υποθέσω πως ήταν τρέντι, αλλά δεν είμαι και πελώριος γνωστής, συνεπώς δέχομαι κάθε εναλλακτική άποψη!

Ακολουθεί προτεινόμενη εναλλακτική τηλεφωνική στιχομυθία:

"έλα ρε μαλάκα, χθες είχα βγει με τους τρόμπες..
Ξέρεις. Αυτούς που μοιάζουν με τους κλαπαρχίδες* αλλά φοράνε το σώβρακο ανάποδα..
Σήμερα θα βγω με τους τραμπάκουλες. Αυτούς που ακούνε τα απαγορευμένα της Μαρινέλας και αλείφονται με λάδι! Ξέρεις. Αυτούς που είναι σαν τους κατσίφλορες, αλλά με ανάποδη χωρίστρα"

*Κλαπαρχίδες: Μετεξέλιξη των καρεκλάδων που προέκυψε από την παρακμή του Τραβόλτα και την εμφάνιση του MC HAMMER

Επίσης, άσχετο, άλλα ήθελα να πω πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη μαλακία από εκείνο που λένε κάποιοι τύποι, «Κάποτε ήμουν και εγώ μεταλάς/καρεκλας/ροκας κλπ»!
Εκτός και αν κάποιος άκουγε τσάρλεστον το 1912 και είναι 108 χρονών, δεν έχει καμία δικαιολογία να μου λέει σήμερα στα 25-30-35-40 του, ότι δεν ακούει πλέον ένα είδος μουσικής, άλλα κάποτε ήταν ένθερμος οπαδός του και «φορούσε μαύρα».
Φίλε, ακου να δεις. Πάντα ακούμε πράγματα που μας αρέσουν. Δεν είπε κανείς ότι στα 35 σου θα ντύνεσαι σαν καρεκλάς, με σκαρπίνι και άσπρη κάλτσα και θα πηγαίνεις στη μπαρμπαρέλα. Αλλά να φοράς άσπρα και ντύνεσαι σαν γαλατάς και να κυκλοφορείς στην παραλιακή σε κλαμπάκια και μπουζουκσίδικα και να μην ακούς πια έστω και λίγο καρέκλα, είναι μαλακία. Όχι ότι τρέχει κάτι, αλλά θα πρέπει να παραδεχτείς ότι έκανες τον καρεκλά για να γαμήσεις, γιατί εκείνη την εποχή οι καρεκλάδες γαμούσαν!
Επίσης, μη μου κάνεις τον πρώην μεταλά και μου παριστάνεις τον σκληρό. Το ότι στα 17 σου άκουγες Άιρον Μέιντεν και Σιντερέλα για να κάνεις τον τραμπούκο στο σχολείο σου, δεν σε κάνει σκληρό. Μάλλον μαλακοπίτουρα σε κάνει.. Αν σου άρεσε θα άκουγες ακόμα! Δε χρειάζεται να φοράς λουριά στα χέρια για να ακούς μέταλ. Μη με διαολίζεις τώρα!

6 κουτουράδες:

JD said...

πολυ καλό ρε φίλε!!!!μπραβο επιασες και ευαισθητο θεμα.ολοι ετσι κυκλοφορούν και λένε "καποτε ημουν τρελο μεταλλο..." και το πλανο κλεινει με αυτον που το λεει να ειναι κατω απο την πινακιδα του Πλουταρχου στην Πειραιως...
Βεβαια και εγω λογω ηλικιας νιωθω λιγο παραξενα αλλα περηφανα οταν με κοιταζαν στη συναυλια των wasp και ελεγαν: "κοιτα ενας με 6500 ενσημα στη συναυλια"...αχχχ

mujahedin said...

Αγαπητέ μου σε καθησυχάζω λέγοντας σου πως η "γεροντική μεταλοφροσύνη" δεν είναι έγκλημα μηδέ αφροδίσιο νόσημα!
Οφείλουμε να είμαστε περήφανοι που παίζουμε "air guitar" όταν ακούμε ένα καλό "ριφ".. Μπορεί να είμαστε και λίγο γραφικοί βέβαια, αλλά αυτό είναι κάτι που έτσι και αλλιώς το αποδεχόμαστε και επίσης μας τιμά!
Όβερ!

lee said...

Το να έχεις μια ταυτότητα, ειδικά στη μουσική, δεν είναι καθολου κακό. Αρκει να μην γινει στερεότυπο και σε πνιξει. Και να εξελίσσεται σαν ειδος.

Sanity Loss Era said...

Αυτο που μου τη σπαει σ'αυτους τους τυπους ειναι ο τροπος που το λενε. Απο τη μια το λενε με ενα νοσταλγικο χαμογελακι ημουν μεταλο/πανκιο/καρεκλας κλπ σε στυλ, "περασα και γω απο αυτη τη "χαζη",νεανικη μοδα, ωραιες παιδιαστικες εποχες,τωρα ειμαι μεγαλος και τρανος" και απο την αλλη με ενα υφος υπερηφανειας και πειρας σε στυλ "Εμενα θα μου πεις, που ημουν ....". αυτοι οχι μονο δεν περασαν απο τη φαση για την οποια καγχαζουν, αλλα ηταν και οι τοτε ποζεροι(για να χρησιμοποιησω και τη φραση της κοπελας) της εποχης.

mujahedin said...

@Lee: Πολύ σωστό αυτό που λες. Σίγουρα η εξέλιξη είναι το ζητούμενο -και όχι μόνο στη μουσική-..
Από την εξέλιξη όμως μέχρι την "κωλοτούμπα", η απόσταση είναι πολύ μεγάλη.

@Sanity Loss Era: Σωστές και οι δικές σου παρατηρήσεις! Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα.. Πάντα έτσι ήταν οι ποζεράδες τελικά (εκτός του ότι έχουν ίδιο μαλλί με εμάς αλλά δεν φορούν μάρκες..), αν και μέχρι πρότινος πίστευα ότι ποζεράδες ήταν οι Manowar, που φορούσαν δερμάτινα σωβρακάκια/στρινγκ, οδηγούσαν πελώριες τσόπερ, είχαν ακόμα πιο πελώρια ποντίκια και αλείφονταν με λάδι!
"Other bands play, Manowar Gay!"

Πουλ Πουλ said...

Εγω που κάποτε ήμουν ο γαμάτος υπερφλώρος και γουσταρα,μέχρι που σταμάτησα να ακούω Ζιγκ Ζαγκ,γιατι οι φίλοι μου που ακούγαν μεταλ(και καλα...κρυφά ακουν MC HAMMER και χορευουν ομοίως)μου έκαναν καζούρα, απο ποιόν να ζητήσω τα ρέστα για την υπέροχη δισκογραφία που πέταξα?