καλοκαιράκι=αθλητικές

Από σχολιαρόπαιδο ακόμα, απολάμβανα να διαβάζω αθλητικές εφημερίδες, ιδίως το καλοκαίρι. Ακόμα θυμάμαι τα σπουδαία εξώφυλλα που προετοίμαζαν την άφιξη του Ρασίντι Γιεκίνι στον γαύρο και του Λούπου στον βάζελο ή τις δηλώσεις που έκανε, ακριβώς ίδιες κάθε καλοκαίρι, ο Ίβιτς:"πρόεδρε, του χρόνου θα παίξω μεγάλη μπάλα'" (Γλύψε μου λίγο ακόμα τον κώλο αγόρι μου και θα σε κρατήσω στην ομάδα)

Τα χρόνια πέρασαν και το συνήθειο της καλοκαιρινής εφημερίδας ταυτίστηκε με την παραλία και τις διακοπές. Ξαπλώνεις κάτω από τον ήλιο, σε μια γαμάτη παραλία, σε ένα ήσυχο νησί, και το μόνο πράγμα που ολοκληρώνει την ευτυχία είναι να ανοίξεις την αθλητική σου και να διαβάσεις "Ο μαύρος πύθωνας από την Ουγκάντα, Αγκουγκα Αγκαγκουγκα, υπογράφει στο Θρύλο" και από κάτω δηλώσεις Αλέφαντου: "Αυτός πρόεδρε, είναι τόσο παιχταράς, που θα τον βλέπουνε τα μπακ και θα κάνουνε τσιρλί πάνω τους"

Η επόμενη εξέλιξη της εφημερίδας ήρθε με το Ίντερνετ όπου κάθε πρωί με ένα "κλικ" είχες όλα τα πρωτοσέλιδα μπροστά σου.
Βεβαίως, αυτή η ευκολία κάπου χάλασε την ομορφιά του να στέκεσαι όρθιος σε μια ουρά με άλλους 10 και να διαβάζεις τα εξώφυλλα σε ένα περίπτερο, αλλά πρόσθεσε την άνεση του να αράζεις με τον καφέ σου και να απολαμβάνεις τις μοναδικές συλλήψεις των συντακτών του αθλητικού τύπου.
Θυμάμαι, εποχές ξενιτιάς, παρέα με τον Κο Πουλ-Πουλ κάθε πρωί, βάζαμε τα καραμουζάκια να βαράνε, φτιάχναμε τον καφέ μας και μελετούσαμε τα εξώφυλλα. Ωραίες εποχές...

Κάτι παρόμοιο κάνω και στο γραφείο πλέον, αλλά χωρίς το κωλοβάρεμα του φοιτητή. this service is not included anymore. Άσε που πήγα μια εβδομάδα διακοπές και αγόρασα αθλητική ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, γιατί κάθε μέρα διάβαζα τις αθλητικές ειδήσεις μπαίνοντας στο ίντερνετ από το κινητό μου.. Χάλασε ο κόσμος!

Και όμως, εκεί που λες πως ο ηλεκτρονικός τύπος έχει πλέον αρχίσει και κερδίζει κατά κράτος τον έντυπο, έρχεται το εξώφυλλο να σου υπενθυμίσει την σημασία του!
Πρώτα διαβάζεις διθυράμβους για τον Κόουτς μυρμήγκι και μετά για τον κόουτς τεντόπανο. Μετά για τα αμύθητα πλούτη του Μελισσανίδη του πορθητή της πόλης. Μετά ξεκινάει το γλέντι των μεταγραφών μέχρις ότου να στραβώσει μια παρολίγον "τεράστια" μεταγραφή, και να διαβάσουμε:
α. Για τη σύζυγο του ποδοσφαιριστή που χάλασε τη σίγουρη μεταγραφή γιατί δεν ήθελε να έρθει Ελλάδα (κάποτε έφαγε τζατζίκι στην Κω και έπαθε σαλμονέλα, από τότε ούτε να ακούσει ξανά για Ελλάδα)
β. Για την εσωτερική μεταγραφή κάποιου παίχτη που 5 χρόνια είναι στην ομάδα και δεν κάνει τίποτα, αλλά φέτος το καλοκαίρι κεντάει στην προετοιμασία και θα αποτελέσει την ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ της ομάδας(ελληνικός όρος αυτός)
ή
γ. αν διαβάζεις εφημερίδα
i. του Ολυμπιακού: Θα διαβάσεις δηλώσεις Αλέφαντου, Γεωργάτου ή Σάββα Θεοδωρίδη, σχετικά με κάτι παντελώς άσχετο και με μόνο κοινό σημείο την αποθέωση του προέδρου
ii. του Παναθηναϊκού: Θα διαβάσεις ακόμα περισσότερα νέα για το γήπεδο του Βοτανικού. Πόσες χέστρες θα μπουν. Πόσα καπάκια θα έχουν. Πόσο ποιοτικό θα είναι το καζανάκι
iii. Της ΑΕΚ: Θα διαβάσεις για την νέα πρόταση του Μελισσανίδη να κάνει την ΑΕΚ πρωταθλήτρια γαλαξία και για την νέα άρνηση του προδότη Ντέμη. Επίσης, θα διαβάσεις δηλώσεις του Ριβάλντο για τον Κόκκαλη και την ΕΠΟ.
iv. της συμπρωτεύουσας: Θα διαβάσεις για την μεταγραφή του Πελέ της Αιγύπτου στον ΜΠΑΟΚ, κάποιου βραζιλιάνου ξάδερφου του Ροναλτίνιο στον ΑΡΗ και τίποτα για τον Ηρακλή.

Κάθε πρωί που ανοίγω το ίντερνετ γνωρίζω πως θα διαβάσω κάτι πραγματικά σπουδαίο. Ιδίως τώρα που είναι καλοκαιράκι, κάποια εφημερίδα θα έχει το κομψοτέχνημα της στο εξώφυλλο. Δεν γίνεται αλλιώς.
Μιλάμε για δημοσιογραφία Ζουλού και νομίζω ότι πλέον οι περισσότεροι έλληνες το έχουμε καταλάβει αυτό. Από την άλλη το γουστάρουμε και όλας. Μας αρέσει. Είναι κομμάτι της καθημερινότητα μας η γραφικότητα του ελληνικού αθλητικού (και όχι μόνο) τύπου. Θέλουμε τη δόση μας για να ξεκινήσει εύθυμα η μέρα..

Πάρτε για παράδειγμα το σημερινό εξώφυλλο του "Φωτός", όπου αν εξαιρέσει κανείς την αρχική ανατριχίλα που μου προκάλεσε, στην συνέχεια μου χάρισε άφθονο και αγνό γέλιο.