23/04/2009

Η τελευταία φορά που έγραψα εδώ μέσα ήταν στις 8/10/08 και σήμερα είναι 23/4/09, μιλάμε δηλαδή για 6 μήνες αποχής, αλλά προς μεγάλη απογοήτευση των σκοταδιστικών δυνάμεων, άι αμ στιλ χίαρ, άι αμ στιλ ελάιβ!

Βεβαίως, σε αυτό το 6μηνο άλλαξαν πολλά και από την άλλη, δεν άλλαξε και τίποτα.

Για όσους ρώτησαν, (κανένας δηλαδή-γαϊδουριά όλοι! ) όλα ξεκίνησαν όταν πήγα για μπάσκετ πιστεύοντας πως ζυγίζω ακόμα 80 κιλά και είμαι 22 χρονών, μετά σηκώθηκα για κάρφωμα και στην συνέχεια προσγειώθηκα στην αίθουσα γύψου του ΚΑΤ, όπου ένας μπάρμπας-νοσοκόμος την ώρα που τύλιγε το αριστερό χέρι μου αναρωτιόταν γιατί παίζω μπάσκετ αντί να παίζω με καμιά γκόμενα..
Σωστός! Δεν άκουσα ποτέ κανέναν να σπάει το χέρι του χαϊδεύοντας γυναίκα, εκτός και αν πήγε να χαϊδέψει την Σιγκούρνι Γουίβερ στο Άλιεν 4..

Η ιστορία συνεχίζεται μετά από περίπου 15 μέρες, όταν μόλις έχω βγάλει το χέρι από τον γύψο και προσπαθώ με κάμποσο πόνο να το κινήσω και κυκλοφορώ με το χέρι μέσα σε ένα μαντίλι, τύπου τριγωνικού επιδέσμου. Κάπου εκεί, και σε μια χαλαρή βόλτα με αυτοκίνητο κοντά στην γειτονιά μου(φυσικά ως συνοδηγός) ένας καταπληκτικός και ευγενέστατος κύριος, με ένα φορτηγό, μας διεμβόλισε από πίσω και μας εκτόξευσε εκτός δρόμου.. Αποτέλεσμα, εκτός από το διαλυμένο αυτοκίνητο της οδηγού, ήταν ένα hard core συντριπτικό κάταγμα, αυτή τη φορά του δεξιού χεριού μου.. Από αυτά που νομίζεις ότι ελέγχεις το χέρι σου και το κουνάς και εκείνο είναι τελικά ακίνητο. Από αυτά που ακούς «κρακ-κρουκ» κάθε φορά που πας να κουνηθείς.. Τέτοιο ωραίο πράγμα μου έκανε εκείνος ο καλός φορτηγατζής/κυριούλης!

Αυτό το θέμα με ταλαιπώρησε κάπως τολμώ να πω, καθότι στο ΚΑΤ (-αραμένο) δεν είχαν πληρώσει τους προμηθευτές και έτσι δεν είχαν λάμες και βίδες να μου ξαναβάλουν τα κόκαλα στη θέση τους. Αντ’ αυτού, έπεσαν 5-6 μαθητευόμενοι από πάνω μου και ποδοπατούσαν το φουκαριάρικο χέρι μου, μήπως και ξαναμπεί στη θέση του, λες και είμαι πλέι-μομπίλ.. Κάπου εκεί, με φώτισε ο Αλλάχ και θυμήθηκα ότι είχα ιδιωτική ασφάλεια. Εγχειρίστηκα μετά από λίγες ώρες στο ΥΓΕΙΑ, όπου, να ναι καλά οι άνθρωποι, όλα πήγαν μια χαρά..

Στη συνέχεια επέστρεψα και πάλι σπίτι μου ενώ συνολικά έγραψα άδεια 2+ μηνών.. Από τα τέλη του Οκτώβρη, μέχρι τις αρχές του Γενάρη..

Μπορώ να πω, πως από αυτή την σχετική ταλαιπωρία που είναι λογικό να υπάρχει όταν έχεις 2 κατάγματα, ένα σε κάθε χέρι, προέκυψαν και διάφορα καλά.

Όταν έπαψα να πονάω, άρχισα να ξεκουράζομαι
Έμεινα σπίτι και είδα άπειρες ταινίες
Είδα πλέον όλα τα επεισόδια south park
Τερμάτισα το street fighter 2
Πάχυνα και άλλο
Έγινα αλκοολικός
Ανακάλυψα τι ωραίο που είναι να κάνεις σεξ με το χέρι στο γύψο (Kinky)


Στην συνέχεια, ακολούθησε ένα διάστημα αποκατάστασης και μετά άρχισε το τρέξιμο στη δουλειά… Μετά η ζωή επανήλθε και πάλι στα φυσιολογικά της και κάπου εκεί βρισκόμαστε σήμερα.

Θα τα πούμε σιγά σιγά..

Σαλούδος