Κάπου ανάμεσα στο μύθο και στην πραγματικότητα, ανάμεσα στις ιστορίες για Βρύυλ και λάμιες που μας λέγανε οι παππούδες μας, και στις ιστορίες για τα Ναχρμπέν και Νεφελιμ που μας διηγείται ο Λιακόπουλος, ακροβατεί ο Δημήτρης Χατζηγεωργίου.
Μυθικός και συνάμα πραγματικός
Κάποιοι λένε πως τον είδαν να έχει φτερά στην πλάτη και να περιφέρεται στην παραλιακή
Κάποιοι άλλοι λένε πως είναι μονόκερως και κάποιοι άλλοι, πιο ενημερωμένοι, λένε πως είναι μισός άνθρωπος-μισός τράγος.
Ο Δημήτρης Χατζηγεωργίου είναι τα πάντα και τίποτα.
Είναι το μηδέν και το άπειρο
Είναι ένα σύμβολο
Μια εικόνα
Μια ολόκληρη σχολή
Μια ολόκληρη αίρεση
Τον άκουγες να μεταδίδει τον τελικό της ευρωλίγκα και έβλεπες δάκρυα να κυλούν από την τηλεόραση σου.
Θαύμα!
Μέχρι και η τηλεόραση δάκρυσε με την περιγραφή του...
Ιδίως όταν περιέγραψε την ιστορία πόνου του Ρομαίν Σάτο, που διέσχισε πάνω σε ένα γαϊδούρι 8.452 μίλια μέσα από την έρημο για να βρει την δική του γη της επαγγελίας, ολόκληρο το πανελλήνιο δάκρυσε, λύγισε, κόπηκε στα δυο
...Κι έφυγαν οι ψυχές, πατούνε μόνες των,
αργά, τη χλόη σαν ανοιχτό βιβλίο....(Καρυωτάκης)
Γιατί ναι, ποτέ άλλοτε ο πόνος ενός ανθρώπου δεν είχε περιγραφεί με τέτοια γλαφυρότητα μέσα από την τηλεόραση.
...από την κρατική τηλεόραση, παρακαλώ …
Και μετά, ο Δημήτρης Χατζηγεωργίου ανέβηκε στην ράχη του πήγασου πού είχε παρκαρισμένο έξω από το γήπεδο, και πέταξε για την Βαλχάλα
Εκεί θα ξεκουραστεί, θα διαλογιστεί, θα κάνει έρωτα με νεράιδες και θα επιστρέψει ξανά όταν τον χρειαστούμε. Γρηγορότερα από όσο φαντάζεται κανείς...
1 κουτουράδες:
nice free content!
ωραία δωρεάν περιεχόμενο!
Post a Comment