Thursday, April 26, 2007

Big Foot

Χρόνια τώρα η επιστημονική κοινότητα ταλανίζοταν από ένα σπουδαίο ερώτημα. Δεκάδες χιλιάδες ερευνητές αφιέρωσαν την ζωή τους στην αναζήτηση εκείνου, του μοναδικού, του σπάνιου είδους του ζωικού βασιλείου, του Sasquatch, ή για τους μη γνωρίζοντες, του Big Foot.

Μη βιαστείτε να χλευάσετε. Big Foot πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Το ότι μέχρι πρότινος δεν τους είχαμε συναντήσει, είναι άλλο θέμα. Το να πιστεύει κανείς στην ύπαρξη των Big Foot όμως είναι αντίστοιχο με το να πιστεύει στην ύπαρξη ενός θεού. Δεν χρειάζεται να έρθεις πρόσωπο με πρόσωπο για να αισθανθείς την ύπαρξη του.. Την νιώθεις..

Χθες λοιπόν συναντήθηκα, εντελώς τυχαία, με τον διάσημο βοτανολόγο/βιολόγο Dr. Grizzly, και όπως πάντοτε, την συζήτηση μας μονοπώλησε η μελέτη του για αναζήτηση Sasquatch στην Πίνδο. Μόνο που αυτή τη φορά, πίσω από αυτά τα μαύρα γυαλιά τα μάτια του Δρ. Γυάλιζαν. Το πάλαι ποτέ αινιγματικό του βλέμμα είχε αντικατασταθεί από χαμόγελο ικανοποίησης. Κρυμμένος μέσα στη καμπαρτίνα του, έσκυψε και μου ψιθύρισε στο αυτί: “Πέτυχα μερικά από αυτά τα μπάσταρδα στην Πίνδο. Είναι σκληρά καρύδια και αναγκάστηκα να καθαρίσω μερικά.” Στη συνέχεια έβγαλε από την τσέπη του μια φωτογραφία και την έχωσε στη χούφτα μου. “Ο κόσμος πρέπει να μάθει την αλήθεια. Εγώ όμως πρέπει να επιστρέψω στην Πίνδο. Πρέπει να σκοτώσω και αλλά πριν γίνουν επικίνδυνα. Φρόντισε να το πεις παντού.. Ωχ, κοίτα! Ένα ιπτάμενο ταξί…” Έστριψα το βλέμμα μου για να δω τον ιπτάμενο ταρίφα. Δεν υπήρχε πουθενά… Όταν γύρισα να ξανακοιτάξω τον Δρ. είχε εξαφανιστεί. Πονηρό κάθαρμα! Με φόρτωσες με κάτι τόσο σπουδαίο και έγινες καπνός. Γύρισες ξανά στην άγρια φύση να σκοτώσεις Bigfoot, να παίξεις σκουός, να καπνίσεις όπιο, και άφησες εμένα εδώ να παλέψω με τα θηρία του πολιτισμού που τόσο θα με αμφισβητήσουν.. Ας είναι παλιόφιλε.. Ας γίνει έτσι…

2 κουτουράδες:

Assurance said...

Πραγματικά μένω έκπληκτος!Μια φορά μετά από καφέ στη Γλυφάδα ειχα βγάλει βόλτα ένα μάυρο κανις στον Υμητό, και μας την έπεσε κοπάδι Σασκουατς.Τα Σασκουατς κάνοντας περίεργους ήχους (κάτι σα ροχαλητό και ρέψιμο μαζί) απήγαγαν το κανίς, ενώ εγώ ετρεξα να σωθώ. Πέρασαν μέρες, μέχρι που ξαναγύρισε σπίτι μόνο του, αδυνατισμένο, ταλαιπωρημένο. Ο θεός ξέρει τι είδαν τα μάτια του αυτές τις 2 μέρες. Καταραμένα σασκουατς. Φίλε, μουτζαχεντίν, για ότι νεότερο θέλω update.

mujahedin said...

Αυτά είναι τα διλήμματα των φιλόζωων. Να λυπηθούμε τα Σάσκουατς ή τα Κανίς;
Εγώ λέω τα Σάσκουατς..