Η αγωνία του αξούριστου

Όταν ένα πρωί ξύπνησα με έντονη φαγούρα στα μάγουλα, κατάλαβα ότι είχε φτάσει-και πάλι- η ώρα να ξυριστώ. Δε ξέρω πόσο σημαντικό είναι αυτό ως διαπίστωση, αλλά είναι το ίδιο σημαντικό με την διαπίστωση ενός θείου μου ότι "είναι ωραίο να πίνεις νερό όταν διψάς".

Γενικά, υπάρχουν πολλές μικρές αλήθειες που για κάποιο άγνωστο λόγο η ανθρώπινη νοημοσύνη αρνείται πεισματικά να αποδεχθεί, τουλάχιστον μέχρι να φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Ο Πατέρας μου, ο Μπάρμπα-Τσεπέτο, επί σειρά ετών πίστευε ότι τα τσιγάρα στην τσέπη μου τα έβαζαν εξωγήινοι. Μετά, όταν ήρθε στο διαμέρισμα-στρώνα μου και είδε τσιγάρα στο τασάκι, αναρωτήθηκε, ποιος τα κάπνισε όλα αυτά.

Ποιοι στα αλήθεια όμως είναι οι λόγοι που μας κάνουν και εθελοτυφλούμε; Η ανθρώπινη νοημοσύνη είναι αρκετά αναπτυγμένη για να μας στείλει στο διάστημα, και δεν είναι ικανή να υπερνικήσει το συναίσθημα, όταν εκείνο μας κλείνει τα μάτια; 120 κατασκευαστές πλυντηρίων έκαναν μια μελέτη πάνω σε 1.500 νοματαίους προκειμένου να ανακαλύψουν τυχών κίνητρα πίσω από τέτοιες συμπεριφορές. Η απάντηση πάντα ήταν η ίδια: "Δε μπορώ να δω την αλήθεια, γιατί έτσι γουστάρω..."

Εγώ με την σειρά μου έχω πέσει θύμα της ίδιας αδυναμίας πολλάκις. Κάποτε, στο Βιετνάμ, στο Πλέι-μάι-Ντονγκ, μου δόθηκε η ευκαιρία να σκοτώσω τον νάνο αρχηγό των Βιετκόνγκ, που είχε σαγόνια σαν του Γκμοχ, αντιστάθηκα όμως στην σπλατεριά της στιγμής με αποτέλεσμα να γίνει μεγάλος και διάσημος μπασκετμπολίστας μια μέρα, και εγώ να μείνω με το παράπονο ότι δεν έπαιξα ποτέ στο ΝΒΑ, αν και πάντοτε ήμουν-και εξακολουθώ να είμαι- καλύτερος του Σπανούλη.

Η ανθρώπινη φύση όμως είναι από μόνη της γεμάτη αδυναμίες. Ένα "βρώμικο" από καντίνα μπορεί να με κάνει να ξεχάσω ότι έχω προδιάθεση στη χοληστερίνη. Μια γυμνή στο κρεβάτι που εκλιπαρεί για καυτό σεξ, μπορεί να με κάνει να ξεχάσω ότι νυστάζω. Γενικά, οι πειρασμοί, με κάνουν να ξεχνώ και έτσι θα μπορούσα να συμπεράνω ότι το Αλτσχάιμερ σχετίζεται με τους πειρασμούς.

Επίσης, πάνω σε αυτό, έχω πολλές φορές αναρωτηθεί για το ενδεχόμενο ο Αδάμ να έπασχε απλά από Αλτσχάιμερ και έτσι ένας άρρωστος άνθρωπος να έπεσε θύμα της οργής του θεού και μαζί με αυτόν ολόκληρη η ανθρωπότητα.. Μικρά γράμματα όμως όλα αυτά..

Τι έλεγα όμως στην αρχή; Α! Ότι ξύπνησα με φαγούρα από τα γένια μου.. Ναι ρε γαμώ το.. Και ακόμα δεν έχω πάει για ξύρισμα. Κοιτάχτηκα ξανά στον καθρέφτη πριν από λίγο και έχω γίνει σαν ραβίνος. Βαριέμαι όμως να ξυριστώ. Ίσως θα πρέπει να αρχίσω να πηγαίνω στον μπαρμπέρη για ξύρισμα. Δεν μου ακούγεται κακή ιδέα. Αλήθεια, πόσα παίρνει ο μπαρμπέρης για ένα ξύρισμα, με τον παλιό καλό τρόπο, με την φαλτσέτα;

Στην φωτό, ο αιμοσταγής Βιετκόνγκ σαγόνιας, που λέγαμε νωρίτερα..