Ο αγαπητός φίλος, συνοδοιπόρος από τις βουνοκορφές των Χάιλαντς μέχρι τις τρώγλες των εξαρχείων, σκηνοκλάστης και τσιγαρόποτης, και εν τέλει αδερφός, Πουλ-Πουλ, έθεσε προς συζήτηση ένα ζήτημα και με ενέπνευσε να το αναπτύξω στα πλαίσια ενός ποστ.
Ο φίλτατος Πουλ-Πουλ έγραψε:
"Μια πρώτη γιορτή ("Μπακούρια 2007") κάναμε λοιπόν στη νήσο της Σερίφου με άσπρο ρώσσο και ομπρελίτσες αυτό το καλοκαίρι, αλλά είχε αντίθετα αποτελέσματα.Ένας μπάκουρος βρήκε ταίρι!!! Λες οι εορτασμοί να προκαλούν την εντροπία της έννοιας; Λες το συμπέρασμα λοιπόν να είναι πως ο Μπάκουρος οφείλει να είναι σεμνός σχετικά με την ιδιότητα του, καθ' ότι ο εορτασμός οδηγεί στην αποβολή του από το μαντρί; Μήπως η προβολή της χαράς της μπακουρίασης προκαλεί το ενδιαφέρον του αντίθετου φύλλου (όποιο και να είναι αυτό) με αποτέλεσμα πεσίματα, και τελικά την εξολόθρευση του κινήματος;"
Φίλε Πουλ-Πουλ, Θυμάμαι με νοσταλγία τις στιγμές εκείνες που περιγράφεις στην Σέριφο. Όντως, λίγο αργότερα, ένας μπάκουρος βρήκε ταίρι. Ένας άλλος ήδη είχε. Ένας τρίτος μπάκουρος απέκτησε και αυτός και ένας τέταρτος είχε βρει και δεύτερο-για τις ανάγκες της νήσου-. Παρόλα αυτά δεν νομίζω ότι το στιγμιαίο status, προσδιορίζει την ταυτότητα ενός μπάκουρου. Η μπακουρίαση δεν είναι μια στατική εικόνα. Είναι μια διαρκής κίνηση. Είναι μια πνευματική κατάσταση που δεν διδάσκεται από δασκάλους σιάτσου, σαολίν ή γιόγκα. Ή γεννιέσαι έτσι και μένεις σε αυτή τη κατάσταση μέχρι να αφήσεις τον μάταιο τούτο κόσμο ή δεν γίνεσαι ποτέ.
Η γυναικεία παρέμβαση τώρα, είναι περισσότερο αναγκαία για την επιβίωση του κινήματος, παρά το αντίθετο. Προσφέρει αφενός την μαγνητική έλξη που απαιτείται προκειμένου ο μπάκουρος να διατηρείται σε φόρμα (ζην δια του γκομενίζειν), και αφετέρου του υπενθυμίζει το ανεκτίμητο μιας βραδιάς με τους λοιπούς μπάκουρους, με πίτσα-μπάλα-μπύρα-ρέψιμο και συζητήσεις για τα απόρρητα της CIA.
Ας σημειωθεί βέβαια εδώ, ότι ενώ κάποιες γυναίκες έχουν καταφέρει να αφομοιώσουν μερικά από τα κεφάλαια του κώδικα της μπακουριάς, απέχουν αρκετά από την απόλυτη ολοκλήρωση τους, και αυτό γιατί ποτέ δεν θα αντέξει μια γυναίκα να δει τα "Μπόρατ" και "Τζάκας" χωρίς να αηδιάσει και αυτή είναι η κατασκευαστική αδυναμία των γυναικών έναντι των ανδρών, όσον αφορά την δυνατότητα τους να ενταχθούν πλήρως στην κοινωνία του μπάκουρου, όπως την περιέγραψε στο σπουδαίο βιβλίο του ο Δρ. Γκρίζλυ, το "Όταν έκοψα την μαλακία για 11 μέρες".
Αν τώρα μιλάμε για εχθρούς του κινήματος, έχω εντοπίσει μερικούς και οφείλω να τους καθονομάσω:
1. Ο "D-O" (Ντι-ο), το σκοτεινό όργανο του καπιταλισμού που προσπαθεί να αλλοτριώσει τους μπάκουρους φίλους του, μιλώντας τους για συναλλαγματικές διαφορές και εκφράζοντας ανοιχτά την αγάπη του για τις γραβάτες.
2. Ο "Catch" (Κατς), ο γνωστός και ως "πράκτορας των γυναικών". Ο χαρακτηρισμός μιλάει από μόνος του.
3. Οι τσαντισμένες γκόμενες των φίλων μας, που λυσσάνε κάθε φορά που μαθαίνουν ότι θα βγούμε όλοι παρέα.
4. Οι ψευδομπάκουροι/ες με τάσεις πιθηκισμού που χαλούν την πιάτσα αντί να κάθονται και να τρώνε την μπανάνα τους -κυριολεκτικά και μεταφορικά-.
Υ.Γ. Ο Σούπερμαν δεν είναι μαλάκας. Είναι κάτι χειρότερο. Είναι ο Κλάρκ Κέντ!
Ο φίλτατος Πουλ-Πουλ έγραψε:
"Μια πρώτη γιορτή ("Μπακούρια 2007") κάναμε λοιπόν στη νήσο της Σερίφου με άσπρο ρώσσο και ομπρελίτσες αυτό το καλοκαίρι, αλλά είχε αντίθετα αποτελέσματα.Ένας μπάκουρος βρήκε ταίρι!!! Λες οι εορτασμοί να προκαλούν την εντροπία της έννοιας; Λες το συμπέρασμα λοιπόν να είναι πως ο Μπάκουρος οφείλει να είναι σεμνός σχετικά με την ιδιότητα του, καθ' ότι ο εορτασμός οδηγεί στην αποβολή του από το μαντρί; Μήπως η προβολή της χαράς της μπακουρίασης προκαλεί το ενδιαφέρον του αντίθετου φύλλου (όποιο και να είναι αυτό) με αποτέλεσμα πεσίματα, και τελικά την εξολόθρευση του κινήματος;"
Φίλε Πουλ-Πουλ, Θυμάμαι με νοσταλγία τις στιγμές εκείνες που περιγράφεις στην Σέριφο. Όντως, λίγο αργότερα, ένας μπάκουρος βρήκε ταίρι. Ένας άλλος ήδη είχε. Ένας τρίτος μπάκουρος απέκτησε και αυτός και ένας τέταρτος είχε βρει και δεύτερο-για τις ανάγκες της νήσου-. Παρόλα αυτά δεν νομίζω ότι το στιγμιαίο status, προσδιορίζει την ταυτότητα ενός μπάκουρου. Η μπακουρίαση δεν είναι μια στατική εικόνα. Είναι μια διαρκής κίνηση. Είναι μια πνευματική κατάσταση που δεν διδάσκεται από δασκάλους σιάτσου, σαολίν ή γιόγκα. Ή γεννιέσαι έτσι και μένεις σε αυτή τη κατάσταση μέχρι να αφήσεις τον μάταιο τούτο κόσμο ή δεν γίνεσαι ποτέ.
Η γυναικεία παρέμβαση τώρα, είναι περισσότερο αναγκαία για την επιβίωση του κινήματος, παρά το αντίθετο. Προσφέρει αφενός την μαγνητική έλξη που απαιτείται προκειμένου ο μπάκουρος να διατηρείται σε φόρμα (ζην δια του γκομενίζειν), και αφετέρου του υπενθυμίζει το ανεκτίμητο μιας βραδιάς με τους λοιπούς μπάκουρους, με πίτσα-μπάλα-μπύρα-ρέψιμο και συζητήσεις για τα απόρρητα της CIA.
Ας σημειωθεί βέβαια εδώ, ότι ενώ κάποιες γυναίκες έχουν καταφέρει να αφομοιώσουν μερικά από τα κεφάλαια του κώδικα της μπακουριάς, απέχουν αρκετά από την απόλυτη ολοκλήρωση τους, και αυτό γιατί ποτέ δεν θα αντέξει μια γυναίκα να δει τα "Μπόρατ" και "Τζάκας" χωρίς να αηδιάσει και αυτή είναι η κατασκευαστική αδυναμία των γυναικών έναντι των ανδρών, όσον αφορά την δυνατότητα τους να ενταχθούν πλήρως στην κοινωνία του μπάκουρου, όπως την περιέγραψε στο σπουδαίο βιβλίο του ο Δρ. Γκρίζλυ, το "Όταν έκοψα την μαλακία για 11 μέρες".
Αν τώρα μιλάμε για εχθρούς του κινήματος, έχω εντοπίσει μερικούς και οφείλω να τους καθονομάσω:
1. Ο "D-O" (Ντι-ο), το σκοτεινό όργανο του καπιταλισμού που προσπαθεί να αλλοτριώσει τους μπάκουρους φίλους του, μιλώντας τους για συναλλαγματικές διαφορές και εκφράζοντας ανοιχτά την αγάπη του για τις γραβάτες.
2. Ο "Catch" (Κατς), ο γνωστός και ως "πράκτορας των γυναικών". Ο χαρακτηρισμός μιλάει από μόνος του.
3. Οι τσαντισμένες γκόμενες των φίλων μας, που λυσσάνε κάθε φορά που μαθαίνουν ότι θα βγούμε όλοι παρέα.
4. Οι ψευδομπάκουροι/ες με τάσεις πιθηκισμού που χαλούν την πιάτσα αντί να κάθονται και να τρώνε την μπανάνα τους -κυριολεκτικά και μεταφορικά-.
Υ.Γ. Ο Σούπερμαν δεν είναι μαλάκας. Είναι κάτι χειρότερο. Είναι ο Κλάρκ Κέντ!
15 κουτουράδες:
αγαπημένε μπουρλοτιέρη,
το καθαγιασμένο πεντάπτυχο πίτσα-μπάλα-μπύρα-ρέψιμο-συζητήσεις όταν λαμβάνει χώρα μακρώθεν της οικογενειακής εστίας, δεν έχετε ιδέα πόσες από εμάς κάνει ευτυχισμένες. διότι πέραν του γεγονότος ότι γυρνάτε εκτονωμένοι μετά στο σπίτι και δεν μας ζαλίζετε τον έρωτα με τα δικά σας, μας χαρίζει τη δυνατότητα να έχουμε το σπίτι και κυρίως το τηλέφωνο ολοδικά μας!
(τι θα λέγατε να συγγράψομεν το κείμενο για τον εορτασμό του Άη Ντουντ;;;) θα σας τηλεφωνήσω δια τα περαιτέρω.
big lebowski rulez
έλα βλακείες!
μπορατ τζακας λεμποφσκι κλπ rulezzz λέμε. Είναι να την έχει ο άνθρωπος την τάση, γυναίκα ή άντρας είναι μια απλή λεπτομέρεια.
Αγαπητέ Τρομοκράτα Μουτζαχεντίν:
Με μεγαλην χαράν σας καλώ είς την διεθήν πρεμίεραν της νέας μου ταινίας "Η Γέννηση Ενός Φλάντζα" που θα προβαλλετω απο σήμερον κε για λίγαι μονο παραστασείς είς το εκλογικόν μου ιατρείον.
Θερμη παράκλησις να απενεργοποιήσετε τας κινητάς σας,
Dr.Φλάντζας
Μιλάμε για κορυφαία ταινία ο Λεμπόφκσκι !
Σχεδόν ο ορισμός του μπάκουρου.
Προσωπικά πιστεύω ότι ο μάστερ μπάκουρος είναι ο "Μπόγκερ" από την αριστουργιματική ταινία των 80's "Νέρτζ"!
"Πολύ φίλος μου!"
Ο μεγαλυτερος μπακουρος που γεννησε η ανθρωποτης ηταν ο Τασος Μητροπουλος!
Αγαπητέ "idimon" δεν μπορώ να διαφωνήσω μαζί σου! Και είναι και πραγματική προσωπικότητα όχι ρόλος σε ταινία ... αν και θα μπορούσε πολύ εύκολα!
Πώς θα λεγόταν μια ταινία με προταγωνιστή τον ίδιο?!
"Πολύ φίλος μου!"
Θέμα:Μητρόπουλος
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή που διαχωρίζει τον αυθεντικό μπάκουρο από τον τραμπάκουλα/κατσαπλιά.
Ο Τάσος την έχει ξεπεράσει προ πολλού και ως εκ τούτου εγώ θα τον κατατάξω στους τραμπάκουλες/κατσαπλιάδες/ορεσίβιους τύπους! Με τιμή και δόξα!
άποψη μου..
Φίλε μούτζα μετά από μερικές μέρες σιωπής επανέρχομαι δίνοντας ψήφο σε δύο πανμέγιστους μπάκουρους:Iggy Pop-Tom Waits στο Coffee and Cigarettes.Αυτή η σκηνή είναι απίστευτη(μόλις τώρα το κατέβασα και το έβλεπα).Την προτείνω για Oscar.Θα ήταν πιο ολοκληρωμένη αν έσκαγε o Superman με γκόμενα και αυτοί καίγαν τις κλανιές τους για αντίδραση.Αλλά ας είναι...
αγαπητέ πουλ-πουλ,
θα συμφωνήσω απόλυτα με τα λεγόμενα σας. Οι εν λόγω κύριοι είναι αρκετά μπάκουροι, με έναν τρόπο.
Ο δε σούπερμαν, είναι γνωστός χωριστράκιας τρόμπας.
κι εσείς πήγατε κάμπινκ στη σέριφο και περιμένατε να γυρίσετε μπακούρια;;;;
Τι να πω ρε φίλε yo!REEKA.Gay άνθρωποι που να φανταστουμε πως θα βγαλουμε και γκόμενα?
comment #14. No other comment.
αγαπητε μου παλιομπακουρε...η εναρξη και κυριως η παγιωση μιας σχεσης οδηγει σε σταδιακη αλλοτριωση του γνησιου μπακουρα χαρακτηρα..και ξερεις ποτε αρχιζει αυτο..οταν ο σκληρος και ημιαγριος ισλαμιστης mujahedin θα θαρχισει να ανταποκρινεται με χαρωπο κουνημα ουριτσας σε ολα τα "χαριτωμενα" και "ζουζουνιαρικα"υποκοριστικα και γινει μικ(ρ)ουλης,αρκουδουλης,ζαργανουλης και ολα τα συναφη.σημειωση:η γυναικεια μπακουριαση δεν σημαινει ακριβως"καιω τις κλανιες μου"αλλα διαβαζω cosmopolitan,(που επιμελως κρυβω στο συρταρι του γραφειου-διπλα απτη λιμα)-αντιστοιχα του max και του nitro που η θεση τους ειναι στην τουαλεττα,μαρεσουν οι αντρικοι σφιχτοι κωλοι και τη βρισκω με ηλιοκαμμενα κορμια και κορμια γενικως..αυτα αγαπημενε μου πρων μπακουρε και νυν αγαπουλη(και ολα τα σε -ουλη)
Post a Comment