Το ζοφερό μυστικό

3η Σεπτεμβρίου 2009..
Στο κτήριο της γωνίας Ιπποκράτους και Ναυαρίνου επικρατεί χάος..
Ένας ψηλόλιγνος κύριος με μουστάκι κερνάει μπύρες και σουβλάκια σε όλο το κόσμο (εκτός από τον χοντρό κύριο, στον οποίο δίνει μόνο μπύρες "Βαγγέλη, δεν έχει σουβλάκια για σένα. Σε παχαίνουν")
Ο κόσμος γελάει και μεθοκοπάει, ενώ κάπου στο βάθος, ένα κασετόφωνο, παίζει τραγούδια της Μαρίζας Κωχ.
Ένας νεαρός, δικηγόρος στο επάγγελμα, πλησιάζει το κασετόφωνο και σταματάει τη μουσική. Βγάζει την παλιά, φθαρμένη κασέτα, και βάζει το CD του Ρέμου να παίξει.
"Να εκσυγχρονιστούμε πρόεδρε." λέει και τα χαμόγελα όλων παγώνουν..
Ο νεαρός δικηγόρος ένιωσε τα γόνατα του να κόβονται και τους τένοντες του να λύνονται σαν κορδόνια από ξεχαρβαλωμένα ολσταράκια
Ο ψηλός μουστακαλής κύριος τον πλησίασε, έσκυψε στο αυτί του και ψιθύρισε:
"Αν ξαναμιλήσεις για εκσυγχρονισμό εδώ μέσα, θα σου κόψω τα αρχίδια, και θα τα δώσω στους Γιάντες να τα σερβίρουν για γαρνιτούρα μαζί με αρακά και αμπελοφάσουλο... Και κανείς δεν θέλει τα αρχίδια του κομμένα και κυρίως, σερβιρισμένα σε ένα τόσο αηδιαστικό πιάτο"
Ο νεαρός δικηγόρος μετά βίας στεκόταν όρθιος τόση ώρα.
Όταν ο ψηλόλιγνος μουστάκιας έκανε ένα βήμα πίσω και χαμογέλασε στα παγωμένα πλήθη (σύνθημα για συνέχιση του γλεντιού) ο δικηγόρος, σωριάστηκε λιπόθυμος στο πάτωμα!

Ο Βαγγέλης (ο χοντρός κύριος), έχοντας επωφεληθεί από την όλη αναστάτωση, είχε μόλις κλέψει ένα δίπιττο κεμπαπάκι και το έτρωγε κρυφά στο μπαλκόνι
"Μαλάκα μου" μουρμούρισε, "τα πράγματα έχουν αρχίσει και ζορίζουν εδώ μέσα. Θα πρέπει να προσέχω τι λέω και τι κάνω από εδώ και πέρα. Δεν θέλει και πολύ να αρχίσει πάλι να τρώει κεφάλια από γατάκια ο μουστάκιας. Ας μην ξεχνάμε και τον τύπο με τις ελιές που τον έβαλε σε ένα κομμάτι πάγου και τον άφησε στα ανοιχτά του Ωκεανού.. Είναι σκληρός καριόλης ο μουστάκιας. Δε μας παίρνει να τα βάζουμε μαζί του"..

Δίπλα του, και χωρίς να το έχει αντιληφθεί, στεκόταν στο σκοτάδι ένας ακόμα χοντρός κύριος, που επίσης έτρωγε κρυφά τη λεία του
"Έχεις δίκιο Βάγκουρα!" Είπε, με φωνή που θύμισε σκιστή πορδή
"Οι κώλοι έχουν σφίξει για τα καλά και εμείς θα πρέπει απλά να κάνουμε τις πάπιες... Πράγμα κομματάκι δύσκολο για δυο βουβάλια, αλλά..."
Κοιτάχτηκαν στα μάτια και κούνησαν το κεφάλι με νόημα, ματσουλώντας με μανία τα σουβλάκια τους. Ο Βαγγέλης ήπιε μια ακόμα γουλιά μπύρα και έσκασε ένα οργισμένο ρέψιμο, βγαλμένο από τα έγκατα της κόλασης.
"Ώρα να επιστρέψουμε. Λείπουμε ώρα και θα καταλάβουν ότι πάλι τρώγαμε στα μουλωχτά. Δεν θέλει και πολύ να το πάρουν χαμπάρι και να μας βάλουν πάλι να χορέψουμε το twist των fat boys"

Επέστρεψαν στην αίθουσα. Ο νεαρός δικηγόρος, κιτρινιασμένος σαν μανδαρίνος έπινε μερικές γουλιές νερό προσπαθώντας να συνέλθει, ενώ ο μουστακαλής χόρευε το Cant touch this, του McHammer, εκτελώντας με περίσσια χάρη τις φιγούρες του μεγάλου αφροαμερικάνου ραππερ και γνωρίζοντας την αποθέωση από τα πλήθη.

Οι δυο χοντροί κύριοι ανακατεύτηκαν με τα πλήθη προσπαθώντας να κρύψουν το φρεσκοταϊσμένο alien που έκρυβαν μέσα στο στομάχι τους, το ζοφερό μυστικό τους, που δεν έπρεπε ποτέ να αποκαλυφθεί.