Ιαγουάρος

Ο Βρας (ή Μπρούς), υπήρξε ακόλαστος και έκλυτος χαρακτήρας.. τα 4/5 του βίου του τα ξόδεψε στις πουτάνες, τα χαρτιά, τα ποτά και τα τυρογαριδάκια με επικάλυψη πάπρικα, μέχρις ότου να ανακαλύψει ότι όλα ήταν μάταια, να κάψει την συλλογή του από μεταλ χάμερ και να πουλήσει σε παζάρι δίσκων μόνο προς 0,99 Ευρώ κάθε κομμάτι από την συλλογή του από δίσκους των μότλεϋ κρού και των τουιστεντ σίστερ. Μέχρι εκεί όλα καλά.. Τα προβλήματα όμως άρχισαν όταν άρχισε να γίνεται και φιλάνθρωπος, πέραν μάλιστα του αποδεκτού ορίου..

Ένα βράδυ, την ώρα που ετοιμάζονταν να βάλει μπροστά τον κινητήρα της πεντάλιτρης Τζάγκουαρ του, και ενώ ήδη κρυφοκοιτούσε μέσα από το βαθύ ντεκολτέ της συνοδού του, αφήνοντας την φαντασία του να οργιάζει, ένας μισομαστουρωμένος πιτσιρικάς λεμές με κοκάλινα γυαλιά μυωπίας, του χτύπησε το τζάμι

- Τι θες κρετίνε;
- Φίλε, σόρρυ δηλαδή, αλλά δε βρίσκουμε ταξί με την κοπέλα μου.. Ξέρω γω; Μήπως να...;;
- Μήπως να...;;;
- Μήπως να μας έπαιρνες μέχρι λίγο ποιο κάτω;;
- Χα! Μα τι βλάξ! Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα σου επιτρέψω να μαγαρίσεις την "Τζαγκ" μου; ΧΑΧΑ!

Εκείνη την ώρα κοίταξε την συνοδό του. Τα μάτια της, θλιμμένα και υγρά, τον κοιτούσαν γεμάτα συμπόνια για τα καημένα πρεζάκια που δεν είχαν που την κεφαλή κλίναι! Πήρε μια βαθιά ανάσα και έριξε μια ακόμα ματιά στα κτηνώδη στήθη της..

- Εντάξει τζάνκια. Μπείτε στον έργαλο.
- Ευχαριστώ δικέ μου.

Ο Βρας, πάτησε πάτησε γκάζι και ξεκίνησε. Έκανε μάλιστα ψύχρα εκείνο το βράδυ και έτσι αποφάσισε να κλείσει τα παράθυρα για να μην κρυώσουν τα καημένα τα παιδιά...
Φευ και αλί! Αλί και τρισαλί! Κατάρα μαύρη!
Ο μικρός τζάνκι, που πρέπει να είχε χαπακώσει ακόμα και χαλίκια εκείνο το βράδυ, βεβήλωσε με τον πιο πρόστυχο και σαδιστικό τρόπο, τον ιερό ναό που η βρετανική αυτοκινητοβιομηχανία μόνο σε λίγους και εκλεκτούς πουλά για προσκύνημα..

Η πορδή του, αθόρυβη και φονική, σκέπασε σαν νέφος την καμπίνα. Η ανάσες κόπηκαν.. Η αγωνία κάλυψε το πρόσωπο του Βρας και το βλέμμα της συνοδού του σκοτείνιασε σαν πρωινό στο Μπέρμιγχαμ. Είχαν ξεγελαστεί! Ο μικρός κάγκουρος δεν ζητούσε ένα μέσο για να ταξιδέψει, αλλά ένα δερμάτινο σαλόνι για να κλάσει. Ήθελε να τιμωρήσει την Αγγλία, την αυτοκινητοβιομηχανία της, τα φίς & τσίπς, ακόμα και την ίδια τη βασίλισσα, και το είχε καταφέρει με τον καλύτερο τρόπο. Είχε αφήσει μια μικρή, αθόρυβη και καταστροφική πυρηνική βόμβα στα έγκατα του κατεστημένου. Είχε τιμωρήσει τον Βρας για την επιλογή του να οδηγήσει το άρμα της Βρετανικής υπερδύναμης, έστω και αν το αγόρασε μεταχειρισμένο για 15 χιλιάρικα. Είχε κάνει τα μάτια όλων να τσούζουν. Μα πάνω από όλα είχε αφήσει μια οσμή σατανική και καταχθόνια, που πότισε την ταπετσαρία με τη μπόχα της και στοίχειωσε τους εφιάλτες του Βρας και και της συνοδού του για τα επόμενα 1000 χρόνια.

Ο Βρας δεν μπορούσε να αρθρώσει κουβέντα.. Σε πρώτη ευκαιρία κατέβασε τα τζάνκια από το αυτοκίνητο και αυτά αποχώρησαν με ένα σαρδόνιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη τους ενώ δεν μπήκαν καν στον κόπο να τον ευχαριστήσουν. Είπαν ένα ξερό "καληνύχτα" και χάθηκαν στο σκοτάδι, όπως ακριβώς είχαν εμφανιστεί.. Είχαν εκτελέσει την αποστολή τους στο έπακρο.

Ο Βρας από την πλευρά του, αποφάσισε ότι για το υπόλοιπο της ζωής του θα έπαυε να οδηγεί βρετανικά αυτοκίνητα και να συνοδεύει γυναίκες με μεγάλο στήθος. Από εκεί και στο εξής θα προτιμούσε τα Ιαπωνικά και τις κουλτουριάρες...