Οι φλώροι πάντα ήταν πρόβλημα

Χειρότερο πράγμα και από μια μύγα που κάνει πεταλούδα μέσα στο γάλα μου, είναι ένας αναγνώστης που ποτέ δεν κατάλαβε γιατί διαβάζει ένα μπλογκ σαν και το δικό μου εφόσον τον ενοχλούν λέξεις όπως πούτσα, αρχίδια, καριόλης, μουνί, ξεκωλωσκίσιμο, μουνοπαντιέρα, κωλοτρυπίδα, τσίσα γαϊδάρου, ευκοίλια, γαμόσπιτος, ουρακοτάγκος και Γιώργος Βουλγαράκης.

θα έπρεπε να είχα βάλει ταμπέλα που να λέει: "φλώροι, κομπλεξικοί και άτομα με σύνδρομα κατωτερότητας, απαγορεύονται", αλλά έτσι θα έκλεινα τις πόρτες του μπλογκ μου σε κόσμο που έχει την ευκαιρία να ανοίξει τα στραβά του και να αρχίσει να εξελίσσεται λίγο σε σχέση με τον ουρακοτάγκο.

Η από κάτω φωτογραφία θα σας βοηθήσει να καταλάβετε αν εμπίπτετε στον ορισμό των ατόμων που αναφέρω. Κοιταξτε την καλά. Μήπως σας θυμίζει την φάτσα σας; Αν ναι, τότε, καλό θα ήταν να μην ξανάρθετε απ τα μέρη μας.


Παρά την όλη καλή διάθεση μου, η προσπάθεια να ανοίξω τις πόρτες μου στο κοινό, δεν έχει πάντα θετικά αποτελέσματα εξ ου και διάφορα άτομα με ψυχοσωματικές διαταραχές και σύνδρομα σχιζοφρένειας έρχονται και βαράνε τη πόρτα ζητώντας ψιλά (για να πάρουν σουβλάκια). Σύντομα όμως ο ευαίσθητος ψυχισμός τους διαλύεται και μετά περνάνε μια μετα-τραυματική κρίση όπου δεν ξέρουν αν θέλουν να βρίσουν ή να πάνε στο μπάνιο τους και να παίξουν με τα παπάκια τους...
Ξέρετε, είναι αυτός ο κόσμος που γράφει στο μπλογκ του, ποιήματα για τον έρωτα και την μοναξιά! Και για να ξεκαθαρίζω, δεν είμαι ενάντια σε όλο αυτό, αλλά είναι πολύ, πάρα πολύ φλώρικο! Αν δηλαδή η Μανωλίδου ήταν μπλογκ, θα ήταν σαν ένα από αυτά τα νερόβραστα μπλογκ.

Εγώ από την πλευρά μου, πάντα ενδιαφέρομαι για τις ιδιαίτερες περιπτώσεις. Είμαι εκεί για να ακούσω και να συζητήσω τα προβλήματα τους και αν είναι δυνατό να δώσω τις απαραίτητες συμβουλές, φερ' ειπείν:
"κάθε πρωί που ξυπνάς, να κοπανάς το κεφάλι σου στον τοίχο 3 φορές" ή
"δοκίμασε να κάνεις σεξ. Ποτέ δεν είναι αργά για να το ξεκινήσεις"
Δυστυχώς όμως, το συμβουλευτικό μου ταλέντο, ποτέ δεν ήταν τόσο καλό ώστε να αλλάξει την μοίρα κάποιου ανθρώπου. Αν κάποιος έχει την φλωριά βαθιά φυτεμένη μέσα του, δεν μπορείς με τίποτα να του την ξεριζώσεις. Οπότε τι κάνεις;
Τον κατουράς!
Μάλιστα!
Τον κατουράς στο κεφάλι και αφήνεις τα κάτουρα σου να τον λούσουν, σαν αγιασμός, σε μια προσπάθεια να τον βαπτίσεις. Είναι μια αρχαία διαδικασία, βαθιά πνευματική! Σύμφωνα με το μύθο, οι Αρχαίοι αρβανίτες χρησιμοποιούσαν την τεχνική αυτή για να μυήσουν τις υπόλοιπες φυλές στην τέχνη του πολέμου! Κανείς δεν γνωρίζει μετά βεβαιότητος αν όντως το έκαναν για αυτόν το λόγο, ή απλά για να τους κατουρήσουν στο κεφάλι, μα τελικώς η τεχνική παρέμεινε για να καθορίζει τον τρόπο βάπτισης ένας φλώρου.

Για την ώρα, δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο. Ευελπιστώ ότι θα πατάξω τα διάφορα φαινόμενα φλωριάς χωρίς να αναγκαστώ να πίνω μπύρες όλη μέρα, προκειμένου να έχω αρκετό κάτουρο διαθέσιμο.